Saklansan da bulurum seni güzellik!

Kayıtlar

Aralık, 2014 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Kartondan Kurtçuklar ve Oğuz Atay Günlükleri

- Aralık 10, 2014

İlkokul 5. sınıftayım. Türk şairlerinden dörtlüklerle, dünya klasiklerinden kesitlerle ders aralarını süsleyen şahane bir sınıf öğretmenim var. Dersin en tatlı yerinde, sınıfın en sessiz anında: '' A rtık inan bana muhacir kızı / Dinle ve kabul et itirafımı'' diyen sesi bugün bile hala her okuduğumda Mona Roza'yı kulaklarımda. Jean Valjean'ın Cosette için yaptıkları, Fantine'nin trajik ölümü.. Mona Roza ve Sefiller, bugün dahi benim için çok özeller. Haftanın kitap kurdunu seçerdi bu pek sevdiğim öğretmenim. Her hafta okuduğumuz kitapların sayfalarını toplar, haftanın kitap kurduna kartondan sevimli bir kurtçuk ve bir de kitap hediye ederdi. Okumayı zaten severdim ama, o sene başkaydı. Öyledir, ilkokulda öğretmeni sevmek çocuk için bambaşka bir sevmektir. O da sizi sevsin ister, onun için çabalarsınız. Okulla ilişkiniz, öğretmeninizle paraleldir; öğretmeninizi severseniz, okulu da seviyorsunuz demektir, sevmezseniz haylaz damgası yemeniz kaçınılmaz olur.

Paylaşmaya Övgü

Dünya anlaşılmayı bekleyen insanlarla dolmuş ve şişmiş durumda. Anlaşılmadığımızdan yakınıyoruz pekçoğumuz, ne kadar anlamaya çalıştığımızı düşünmeden. Oysa birileri bir yerlerden başlamalı, anlamaya çalışmalı ki bu kısır döngü bir son bulsun. İşte ben en çok buna talibim galiba şu kısacık hayatımda; anlamaya çalışıyorum. Anlıyorum diyemiyorum henüz, anlamak zor iş. Fakat elimden geleni yapıyorum anlayabilmek için benim gibi olmayan onbinlercesini.

İşte bu yüzden ben okurum, kendimi bildim bileli okurum, en çok kitap ve dergi. Gezerim sonra, küçücük de olsa bir seyahat imkanım varsa, değerlendiririm her nereye olursa, küçük bir taşra kasabası veya büyük bir metropol, haritada önemsiz bir nokta veya kocaman bir kıta. Izlerim sonra, dizi, film, belgesel, animasyon, ruhumun kaldırabildiği çeşitlilikte bulabildiğim, denk geldiğim pekçok görseli takip ederim. Tiyatro, sinema, konser, sergi, yine mümkün olduğunca. Müze gezmeyi sevenlerdenim. Etik ve vicdani olarak doğru bulmasam da, kafeslerin ardındaki gözleri her gördüğümde içim ezilse de, hayvanat bahçelerini de gezerim bir kereye mahsus olmak üzere. Müziksiz yaşayamayanlardanım. Yürürken yolda ağaçlara ve çiçeklere, sokak hayvanlarına ve kuşlara kulak veririm. Ve dinlerim ben insanları; bir taksi şoförünü, bir yaşlı teyzeyi, bir apartman görevlisini veya bir öğretmeni, bana gülümseyen ve bir şeyler anlatan herkesi dinlerim. Ne kadar çok açarsam kulaklarımı, gözlerimi ve ruhumu, o kadar iyi anlayabilirim dünyada anlaşılmayı bekleyen herkesi ve her şeyi. "Çünkü bir karnabaharın bile bir kalbi vardır," bilirim.

Ve ben paylaşmanın mutluluğunu tecrübe edebilenlerdenim. Beni mutlu eden bir şeyi ne zaman biriyle paylaşsam, mutluluğumun katlanarak arttığını her seferinde hissettim. İşte en çok da bu yüzden, bugüne kadar kişisel sosyal medya hesaplarımdan yaptığım paylaşımları daha sistematik ve özgür bir şekilde buradan yürütmeye karar verdim. Dondurma kutuları gibi, rengarenk ve pek çeşitli, o gün gözüme çarpan, ruhumu okşayan ve paylaşmaya değer bulduğum her şey burada bizlerle olacak bundan sonra.

Sevgiyle..