Saklansan da bulurum seni güzellik!

Kayıtlar

Ocak, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Deliduman: Adının Hakkını Veren Roman

- Ocak 25, 2015

Kapitalizm ve ataerkinin bir cilvesi olarak çoğu zaman kadınlara atfedilen ve fakat esasında erkeklerin de kadınlar kadar yaşadığı bir durum vardır ki, ben onu "depresif ruh hali alış-verişi" diye adlandırıyorum. Kendi içinde kaybolurken, dur biraz da şu reyonlar, bu raflar, o renkler arasında kaybolayım dedirtir o ruh hali insana ve alıcı olmasan bile bakarsın sağa sola. Memleketimiz, bilhassa güzide başkentimiz birbirinden zengin AVM çeşitliliğiyle yardımcı olur sana, sıkıntı yok. İşte böyle zamanlarda ben kendimi kitapçılara atarım. Çok satanlar, klasikler, şiirler, dergiler, cd ve dvd reyonları, oyuncaklar, kalemler, defterler, kırtasiye malzemeleri ve en son kitap ayraçları derken zaman geçer, içim duruluverir. Hele bir de rastgele açtığım kitaplardan birinden o anki ruh halime hitap eden birkaç cümleye denk geldiysem, değmeyin keyfime.. Böyle zamanların sonunda genelde elimde birkaç kitapla mağazayı dolaşırım, kasaya giderken yolda parçalarını bırakan uzay araçları gibi

Paylaşmaya Övgü

Dünya anlaşılmayı bekleyen insanlarla dolmuş ve şişmiş durumda. Anlaşılmadığımızdan yakınıyoruz pekçoğumuz, ne kadar anlamaya çalıştığımızı düşünmeden. Oysa birileri bir yerlerden başlamalı, anlamaya çalışmalı ki bu kısır döngü bir son bulsun. İşte ben en çok buna talibim galiba şu kısacık hayatımda; anlamaya çalışıyorum. Anlıyorum diyemiyorum henüz, anlamak zor iş. Fakat elimden geleni yapıyorum anlayabilmek için benim gibi olmayan onbinlercesini.

İşte bu yüzden ben okurum, kendimi bildim bileli okurum, en çok kitap ve dergi. Gezerim sonra, küçücük de olsa bir seyahat imkanım varsa, değerlendiririm her nereye olursa, küçük bir taşra kasabası veya büyük bir metropol, haritada önemsiz bir nokta veya kocaman bir kıta. Izlerim sonra, dizi, film, belgesel, animasyon, ruhumun kaldırabildiği çeşitlilikte bulabildiğim, denk geldiğim pekçok görseli takip ederim. Tiyatro, sinema, konser, sergi, yine mümkün olduğunca. Müze gezmeyi sevenlerdenim. Etik ve vicdani olarak doğru bulmasam da, kafeslerin ardındaki gözleri her gördüğümde içim ezilse de, hayvanat bahçelerini de gezerim bir kereye mahsus olmak üzere. Müziksiz yaşayamayanlardanım. Yürürken yolda ağaçlara ve çiçeklere, sokak hayvanlarına ve kuşlara kulak veririm. Ve dinlerim ben insanları; bir taksi şoförünü, bir yaşlı teyzeyi, bir apartman görevlisini veya bir öğretmeni, bana gülümseyen ve bir şeyler anlatan herkesi dinlerim. Ne kadar çok açarsam kulaklarımı, gözlerimi ve ruhumu, o kadar iyi anlayabilirim dünyada anlaşılmayı bekleyen herkesi ve her şeyi. "Çünkü bir karnabaharın bile bir kalbi vardır," bilirim.

Ve ben paylaşmanın mutluluğunu tecrübe edebilenlerdenim. Beni mutlu eden bir şeyi ne zaman biriyle paylaşsam, mutluluğumun katlanarak arttığını her seferinde hissettim. İşte en çok da bu yüzden, bugüne kadar kişisel sosyal medya hesaplarımdan yaptığım paylaşımları daha sistematik ve özgür bir şekilde buradan yürütmeye karar verdim. Dondurma kutuları gibi, rengarenk ve pek çeşitli, o gün gözüme çarpan, ruhumu okşayan ve paylaşmaya değer bulduğum her şey burada bizlerle olacak bundan sonra.

Sevgiyle..