Saklansan da bulurum seni güzellik!

Kayıtlar

Şubat, 2015 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Bu Tarz da Bizim

- Şubat 11, 2015

Sabah saatlerinde en yakın fırından alınmış çıtır çıtır susamı bol simit.. Gece uykuya geçmeden buzdolabında sotelenmiş taze ezine keçi peyniri.. Anne ve/veya kardeş elinden çıkma karışık tost.. Atatürk Orman Çiftliği'nde benim için özenle hazırlanmış inek sütü.. Dost muhabbetine yarenlik eden sakızlı nargile.. Yağmurlu havada ezan sesi.. Efkarlı kafada dost muhabbetine Türk kahvesi.. Bu liste böyle uzaar gider. Yurdum dışında yaşamak, basit görünen ve fakat fevkalade lezzetli özlemlerle yaşamayı öğretti. Hani bunların hiçbiri olmasa yine yaşamaya devam edersin elbet, ama şairin dediği gibi, bunlarla bir başka yaşarsın. Bir de, bazı akşamlar televizyon karşısında aylak aylak zap yaparken çekirdek çitlemek vardır ki, rahat bir koltuk, yeterli miktarda tuzlu çekirdek ve mümkünse cuma veya cumartesi akşamı ile şahane olur. Televizyon kanalları pek bir şenlikli olur malum o akşamlar. Bir kanala tahammülüm kalmadığında ötekine zıplar, oradan baygınlık geçirmeye başladı

Paylaşmaya Övgü

Dünya anlaşılmayı bekleyen insanlarla dolmuş ve şişmiş durumda. Anlaşılmadığımızdan yakınıyoruz pekçoğumuz, ne kadar anlamaya çalıştığımızı düşünmeden. Oysa birileri bir yerlerden başlamalı, anlamaya çalışmalı ki bu kısır döngü bir son bulsun. İşte ben en çok buna talibim galiba şu kısacık hayatımda; anlamaya çalışıyorum. Anlıyorum diyemiyorum henüz, anlamak zor iş. Fakat elimden geleni yapıyorum anlayabilmek için benim gibi olmayan onbinlercesini.

İşte bu yüzden ben okurum, kendimi bildim bileli okurum, en çok kitap ve dergi. Gezerim sonra, küçücük de olsa bir seyahat imkanım varsa, değerlendiririm her nereye olursa, küçük bir taşra kasabası veya büyük bir metropol, haritada önemsiz bir nokta veya kocaman bir kıta. Izlerim sonra, dizi, film, belgesel, animasyon, ruhumun kaldırabildiği çeşitlilikte bulabildiğim, denk geldiğim pekçok görseli takip ederim. Tiyatro, sinema, konser, sergi, yine mümkün olduğunca. Müze gezmeyi sevenlerdenim. Etik ve vicdani olarak doğru bulmasam da, kafeslerin ardındaki gözleri her gördüğümde içim ezilse de, hayvanat bahçelerini de gezerim bir kereye mahsus olmak üzere. Müziksiz yaşayamayanlardanım. Yürürken yolda ağaçlara ve çiçeklere, sokak hayvanlarına ve kuşlara kulak veririm. Ve dinlerim ben insanları; bir taksi şoförünü, bir yaşlı teyzeyi, bir apartman görevlisini veya bir öğretmeni, bana gülümseyen ve bir şeyler anlatan herkesi dinlerim. Ne kadar çok açarsam kulaklarımı, gözlerimi ve ruhumu, o kadar iyi anlayabilirim dünyada anlaşılmayı bekleyen herkesi ve her şeyi. "Çünkü bir karnabaharın bile bir kalbi vardır," bilirim.

Ve ben paylaşmanın mutluluğunu tecrübe edebilenlerdenim. Beni mutlu eden bir şeyi ne zaman biriyle paylaşsam, mutluluğumun katlanarak arttığını her seferinde hissettim. İşte en çok da bu yüzden, bugüne kadar kişisel sosyal medya hesaplarımdan yaptığım paylaşımları daha sistematik ve özgür bir şekilde buradan yürütmeye karar verdim. Dondurma kutuları gibi, rengarenk ve pek çeşitli, o gün gözüme çarpan, ruhumu okşayan ve paylaşmaya değer bulduğum her şey burada bizlerle olacak bundan sonra.

Sevgiyle..