Sol Yanımda Oturan Arkadaşım
Birbirinden farklı üç kız çocuğuna sahip annem, yemek mönülerini hazırlamadan önce bize sorardı ve çoğunlukla üçümüzden de farklı cevap alırdı. Hepsini bir arada pişiremeyeceği zamanlarda, evet bazen aynı öğüne hepimize farklı yemekler çıkardığı da olurdu, otoriter bir sevecenlikle açıklardı, ''Dün ablanızın istediğini hazırladım, o yüzden bugün sizlerden birininkini pişirebilirim, yarın da diğerinizinkini, karar verin.'' Hepimiz bilirdik, annem dediğini yapardı ve biz birbirimizin gününe saygı göstermek durumundaydık. Hep birlikte yapacağımız her türlü aktivitede yaşanan bu farklılık sorunu annem tarafından hep bir uzlaşmayla sonlandırılırdı. Velhasıl, ben çok seslilikle yaşamayı, ötekine saygı duymayı, varlığını kabullenmeyi ve bir arada yaşayabilmeyi ilk annemden öğrenmişim, çok da farkında olmadan. Galiba en çok da bu sayede uluslararası ruhu olan üniversitelerde dünyanın dört bir yanından insanlarla bir arada okumak benim için bir benlik problemi olmaktan çıkıp bir