Saklansan da bulurum seni güzellik!

Kayıtlar

Temmuz, 2016 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Pierre Loti'de Bir Çaçaron

- Temmuz 10, 2016

Kaç zaman olmuş görmemişiz birbirimizi, patlamalar, kazalar, cenazeler.. Zor günler geçirmişiz, sevdiklerimizle son kez vedalaşmış, kaybetme korkularımızla, ölümün soğukluğuyla yüzleşmek zorunda kalmışız. Ve tüm bunların ardından bir araya gelmiş, iki satır nefeslenelim, hayatta hala güzelliklerin varlığına inancımızı ve devam etmemizin harcı umudumuzu tazeleyelim, hasret giderelim diye sözleşmiş, İstanbul'un nerelerinden kopmuş gelmiş, şansımız yaver gitmiş, istediğimiz bir köşeye kurulabilmişiz bu güzel tepenin bu pek meşhur çay bahçesinde. Hava güzel, manzara güzel, biz güzel, tutturmuşuz bir sohbet güzel.. ''Ay çok yorulduk, kızlar şurda bi fotoğraf çekilebilir miyiz?" diye bir ses geliyor yüksek perdeden. Biz iki naif, biz iki saf, bunu zarif bir soru cümlesi sanıyor, kibarca "tabi tabi" diyoruz. Fakat biz daha ikinci "tabi"ye geçemeden Doğu Alman güreşçisi boyutlarındaki enine boyuna ablamız tüm eşyalarını masanın yarısına yerleştirip gelip

Paylaşmaya Övgü

Dünya anlaşılmayı bekleyen insanlarla dolmuş ve şişmiş durumda. Anlaşılmadığımızdan yakınıyoruz pekçoğumuz, ne kadar anlamaya çalıştığımızı düşünmeden. Oysa birileri bir yerlerden başlamalı, anlamaya çalışmalı ki bu kısır döngü bir son bulsun. İşte ben en çok buna talibim galiba şu kısacık hayatımda; anlamaya çalışıyorum. Anlıyorum diyemiyorum henüz, anlamak zor iş. Fakat elimden geleni yapıyorum anlayabilmek için benim gibi olmayan onbinlercesini.

İşte bu yüzden ben okurum, kendimi bildim bileli okurum, en çok kitap ve dergi. Gezerim sonra, küçücük de olsa bir seyahat imkanım varsa, değerlendiririm her nereye olursa, küçük bir taşra kasabası veya büyük bir metropol, haritada önemsiz bir nokta veya kocaman bir kıta. Izlerim sonra, dizi, film, belgesel, animasyon, ruhumun kaldırabildiği çeşitlilikte bulabildiğim, denk geldiğim pekçok görseli takip ederim. Tiyatro, sinema, konser, sergi, yine mümkün olduğunca. Müze gezmeyi sevenlerdenim. Etik ve vicdani olarak doğru bulmasam da, kafeslerin ardındaki gözleri her gördüğümde içim ezilse de, hayvanat bahçelerini de gezerim bir kereye mahsus olmak üzere. Müziksiz yaşayamayanlardanım. Yürürken yolda ağaçlara ve çiçeklere, sokak hayvanlarına ve kuşlara kulak veririm. Ve dinlerim ben insanları; bir taksi şoförünü, bir yaşlı teyzeyi, bir apartman görevlisini veya bir öğretmeni, bana gülümseyen ve bir şeyler anlatan herkesi dinlerim. Ne kadar çok açarsam kulaklarımı, gözlerimi ve ruhumu, o kadar iyi anlayabilirim dünyada anlaşılmayı bekleyen herkesi ve her şeyi. "Çünkü bir karnabaharın bile bir kalbi vardır," bilirim.

Ve ben paylaşmanın mutluluğunu tecrübe edebilenlerdenim. Beni mutlu eden bir şeyi ne zaman biriyle paylaşsam, mutluluğumun katlanarak arttığını her seferinde hissettim. İşte en çok da bu yüzden, bugüne kadar kişisel sosyal medya hesaplarımdan yaptığım paylaşımları daha sistematik ve özgür bir şekilde buradan yürütmeye karar verdim. Dondurma kutuları gibi, rengarenk ve pek çeşitli, o gün gözüme çarpan, ruhumu okşayan ve paylaşmaya değer bulduğum her şey burada bizlerle olacak bundan sonra.

Sevgiyle..