Saklansan da bulurum seni güzellik!

Kayıtlar

Eylül, 2020 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Amerikan Rüyasının Gerçekte Bir Kabus Olması Üzerine

- Eylül 17, 2020

Benim de çocukluk ve lise yıllarım birçoklarımız gibi Amerikan kültür bombardımanıyla geçti. Amerikan yapımı çizgi filmler, malum fast food zincirlerine olan özenti, Backstreet Boys , Blue , Avril Lavigne , the Cranberries , Metallica , Evanescence , Linkin Park , Hollywood filmleri, NBA maçları... Hele bir de kuzenimin bizzat Amerika'dan getirdiği Lance Armstrong'un Livestrong bilekliklerim vardı ki, benim için oldukça değerliydi. Elbette o dönemler bizim gibi "gelişmekte olan" ve daha da kötü durumdaki ülkelere uygulanan bu kültür emperyalizminden habersizdim. Ergenliğin verdiği durumlar işte, bilirsiniz... Livestrong bilekliğim, dinlediğim yabancı müzikler ve takip ettiğim filmlerle havalıydım. Henüz bu tüketime dayalı kültüre bizzat yerinde maruz kalıp tiksineceğim yıllardan habersizdim. Galiba lise son sınıftaydı, bir tarih öğretmenim Amerika'nın Avrupalılar tarafından keşfinden sonra kıtada yaşananlardan bahsetti kısaca. Malum, müfredatta böyle şeyler yok.

Paylaşmaya Övgü

Dünya anlaşılmayı bekleyen insanlarla dolmuş ve şişmiş durumda. Anlaşılmadığımızdan yakınıyoruz pekçoğumuz, ne kadar anlamaya çalıştığımızı düşünmeden. Oysa birileri bir yerlerden başlamalı, anlamaya çalışmalı ki bu kısır döngü bir son bulsun. İşte ben en çok buna talibim galiba şu kısacık hayatımda; anlamaya çalışıyorum. Anlıyorum diyemiyorum henüz, anlamak zor iş. Fakat elimden geleni yapıyorum anlayabilmek için benim gibi olmayan onbinlercesini.

İşte bu yüzden ben okurum, kendimi bildim bileli okurum, en çok kitap ve dergi. Gezerim sonra, küçücük de olsa bir seyahat imkanım varsa, değerlendiririm her nereye olursa, küçük bir taşra kasabası veya büyük bir metropol, haritada önemsiz bir nokta veya kocaman bir kıta. Izlerim sonra, dizi, film, belgesel, animasyon, ruhumun kaldırabildiği çeşitlilikte bulabildiğim, denk geldiğim pekçok görseli takip ederim. Tiyatro, sinema, konser, sergi, yine mümkün olduğunca. Müze gezmeyi sevenlerdenim. Etik ve vicdani olarak doğru bulmasam da, kafeslerin ardındaki gözleri her gördüğümde içim ezilse de, hayvanat bahçelerini de gezerim bir kereye mahsus olmak üzere. Müziksiz yaşayamayanlardanım. Yürürken yolda ağaçlara ve çiçeklere, sokak hayvanlarına ve kuşlara kulak veririm. Ve dinlerim ben insanları; bir taksi şoförünü, bir yaşlı teyzeyi, bir apartman görevlisini veya bir öğretmeni, bana gülümseyen ve bir şeyler anlatan herkesi dinlerim. Ne kadar çok açarsam kulaklarımı, gözlerimi ve ruhumu, o kadar iyi anlayabilirim dünyada anlaşılmayı bekleyen herkesi ve her şeyi. "Çünkü bir karnabaharın bile bir kalbi vardır," bilirim.

Ve ben paylaşmanın mutluluğunu tecrübe edebilenlerdenim. Beni mutlu eden bir şeyi ne zaman biriyle paylaşsam, mutluluğumun katlanarak arttığını her seferinde hissettim. İşte en çok da bu yüzden, bugüne kadar kişisel sosyal medya hesaplarımdan yaptığım paylaşımları daha sistematik ve özgür bir şekilde buradan yürütmeye karar verdim. Dondurma kutuları gibi, rengarenk ve pek çeşitli, o gün gözüme çarpan, ruhumu okşayan ve paylaşmaya değer bulduğum her şey burada bizlerle olacak bundan sonra.

Sevgiyle..