Saklansan da bulurum seni güzellik!

Bu blogu ilk açtığım günden bu yana çok şey değişti. Eh, ben de değiştim haliyle. Yeni bir başlangıç yapmak gerekiyordu ve ben de tebdil-i mekanda ferahlık vardır diyerek, yeni bir sayfa açtım: dondurmakutusuwordpress Bundan sonra orada olacağım. Burayı silmeye ise kıyamadım. Malum, onca yılın yaşanmışlığı, emeği...  Yeni mekanda buluşalım, sağlıcakla..

  Sizin de çevrenizde  “Çok sağlıklıydı, beslenmesine dikkat eder, düzenli spor yapardı, bu hastalık onu nasıl buldu hiç anlamadık!”  diye bahsettiğiniz birileri oldu mu?   “Sigara bile içmezdi, nasıl oldu da akciğer kanseri oldu? ”  c ümlesi tanıdık geldi mi?   Şimdi size bu tür sorulara cevap bulabileceğiniz bir kitaptan bahsedeceğim:  Vücudunuz Hayır Diyorsa.   Bulgaristan asıllı Kanadalı Doktor Gabor Maté imzalı Vücudunuz Hayır Diyorsa, ilk olarak 2003 yılında “ When Body Says No. The Cost of Hidden Stress ” orijinal adıyla çıkmış. Defne Orhun tarafından Türkçe’ye çevrilmesi ve yayınlanması ise 2012 yılını bulmuş. İletişim Yayınları’nın Psykhe serisinin 8. Kitabı. Yeri gelmişken, bu serinin çok başarılı olduğunu belirtmeden de geçmeyim. 382 sayfalık bu önemli eser, 19 bölüme ek olarak Kaynakça ve Dizin bölümlerinden oluşuyor. 19. Bölüm’de iyileşmenin anahtarlarını da veriyor. Aslında düşünüyorum da, kitap başından itibaren yalnızca tespit yapıp kenara çekilmiyor, zaman zaman gizli

Anneliğin önemli bir kısmının suçluluk ve yetersizlik duygusu oluşu, anne olduktan sonra anladığım önemli şeylerden biri. Gerçi, bu duyguların içime nasıl yerleştiği de bir başka önemli mesele ama o, bu yazının konusu değil.  Suçluluk ve yetersizlik duygularımı tetikleyen şeylerden biri, kızıma bağırdığım zamanlar. Şükürler olsun ki sürekli yaptığım bir şey değil ama yine de zaman zaman çok gerildiğim, kendime hakim olmakta zorlandığım zamanlar ona sesimi yükseltiyorum. Ve gözlerindeki korku ve dehşet ifadesinde boğuluyorum. Evet, kelimenin tam anlamıyla o alevler arasında bo-ğu-lu-yo-rum! Geçenlerde yine çok gergin hissettiğim, sabrımın çok zorlandığı bir anda, ki bu noktaya gelmemde kızımın hiçbir kabahati yoktu, olmadık bir şey yaptı. Yapmamasını söyledim, tabi çocuk nereden bilsin ben patlamak üzere bir volkanım o anda... Yapmaya devam etti ve ben öyle bir bağırdım ki miniğim neye uğradığını şaşırdı. Ağlamaya başladı ve babasına koştu. Şükür ki babası evdeydi ve hemen ona sıcak bir